بررسی اضطراب ناشی از تزریق انسولین در کودکان مبتلا به دیابت

مقدمه و هدف: انسولین درمانی روشی تهاجمی و اضطراب�آور است که نیازمند تکرار روزانه بوده و پیروی از آن مشکل و گاه به یک چالش و منبع استرس برای کودکان و خانواده�های آنها تبدیل می�شود. این مطالعه با هدف تعیین سطح اضطراب ناشی از تزریق انسولین در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک انجام گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی در مرکز غدد و متابولیسم اصفهان، با استفاده از ابزار osbd-r، به مدت سه روز سطح اضطراب ناشی از تزریقات انسولین 30 کودک 3 تا 12 سال مبتلا به دیابت نوع یک مورد مشاهده و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان می دهد 50% کودکان مبتلا به دیابت نسبت به تزریقات انسولین در سطح اضطراب خفیف، 30% متوسط و 20% شدید قرار داشتند. مقاومت کلامی و گریه شایع ترین دیسترس رفتاری کودکان مبتلا به دیابت در زمان تزریقات انسولین بوده است. ارتباط آماری معنی داری بین سن، طول مدت ابتلا به دیابت و تعداد دفعات تزریقات روزانه با میزان اضطراب ناشی از تزریقات انسولین بدست آمده است. بحث و نتیجه گیری: اضطراب از تزریق انسولین یکی از چالش�های پیش روی کودکان کم سن مبتلا به دیابت و والدین آنها به ویژه در اوایل تشخیص بیماریبوده که ممکن است سلامت جسمی و روانی کودکان را تحت الشعاع قرار دهد. بنابراین لزوم انجام مطالعات و مداخلات مناسب به منظور کاهش اضطراب کودکان و کمک به تطابق موثر آنان با انسولین درمانی توصیه می شود.